پر از عشق و پر از احساسم امشب
پر از بال و پر پروازم امشب
تو را اي آشناي آسماني
سرودم در غم آوازم امشب
نميدانم چه احساسي ست در دل
كه با شوري چنين ، دمسازم امشب
تو اميدي براي قلب خسته
كه من بر عشق تو مي نازم امشب
تو روحت آنقدر والاست ، يارا
كه من از وسعتش در رازم امشب
بيا دستم بگير و ياريم كن
كه من در نقطه ي آغازم امشب
ولي با قدرت عشق تو ديگر
براي خود پلي مي سازم امشب
اگر چون كوه پشت من نباشي
در اين دنياي غم مي بازم امشب
اگر باشي تو اي خورشيد يلدا
پر از بال و پر پروازم امشب
« يلدا »
امشب به ياد چشم تو من گريه مي کنم
با سيل اشک ياد تو را زنده مي کنم
دوري ز من وليک براي دو چشم تو
از باغ سينه گل ياسمن دسته مي کنم
بي تو و چشم مست تو من به كجا سفر كنم ؟
بي تو چگونه نازنين ستاره را خبر كنم ؟
شهر نگاه من ببين يخ زده و بدون نور
نگو كه بي نگاه تو شب دلم سحر كنم
پر از صداي تو شده تمام لحظه هاي من
چگونه بعد تو از آن خاطره ها گذر كنم ؟
درون شعر زندگي قافيه نام تو شده
نمي شود به زندگي بدون تو نظر كنم
اگر تمام قلب من بسوزد از فراق باز
محال باشد اين كه من ز عاشقي حذر كنم
تمام هر چه هست و نيست به اسم تو نوشته ام
براي من همين كه با خيال تو سفر كنم
« يلدا »
تو وقتي گريه مي کني خيلي قشنگترن چشات
مثل يه آسموني که داره ازش بارون مياد
مثل همون آسمونم وقتي که اشکات مي ميرن
تو عمق پر راز چشات نور رنگين کمون مياد
« يلدا »
وقتي نباشي آسمان از نور خالي ست
اشکم ز ديده بي امان چون سيل جاري ست
وقتي نباشي در دلم غوغاست يارا
بي دستهايت زنده ماندن احتمالي ست
با تو هميشه زندگي لبريز عشق است
بي تو تمام نيک بختي ها خيالي ست
اي کاش ميديدي که بي تو باغ قلبم
چون روزگار تلخ و داغ خشکسالي ست
تا بودي اينجا زندگي شيرين ترين بود
اکنون تمام دلخوشيها چون سرابي ست
دلتنگ صحبتهاي شيرين تو هستم
زيرا تمام حرفهاي تو خدايي ست
وقتي نباشي هيچ اميدي به دل نيست
حتي اميد زنده بودن هم خيالي ست
بي تو چگونه سر دهم آواز از دل ؟
تا تو نباشي شوق دل حس محالي ست
امشب دوباره در دلم شور تو برپاست
احساس تو تنها دليل عشق بازي ست
امشب براي تو سرودم تا بداني
در دل هميشه نازنين اين شعر جاريست :
وقتي نباشي آسمان از نور خالي ست
اشکم ز ديده بي امان چون سيل جاري ست
وقتي تو باشي اي اميد بال پرواز
يلدا تمام آسمانش آفتابي ست
« يلدا »
نگاه كن چه بي صدا درون خود شكسته ام
نگاه كن كه بعد تو من از همه گسسته ام
نگاه كن دل مرا كه مي تپد براي تو
نگاه كن گل غزل شكفته در هواي تو
نگاه كن عزيز دل كه خانه ام قفس شده
ببين تو قلب عاشقي كه با تو هم نفس شده
نگاه كن مرا ببين كه مانده ام درين خزان
به خاطر دلي كه شد فقط براي تو ، بمان
« يلدا »
چشماي تو واسه ي من شده خورشيد طلايي
که تا وقتي باز بمونن نمي ياد شب جدايي
چشماي تو واسه ي من يه سبد پر از ستاره
که تا وقتي که مي خندن ، آسمون غمي نداره
مثل اون چشاي زيبا ديدم تو هيچ سرايي
مثل اون چشا که مي دن بوي قدرت خدايي
دل من تو باغ چشمات گلي ديده مثل نرگس
که ديگه مثل اونو باز هيچ جايي نديده هرگز
دل من اسير تو شد ، اسير برق نگاهت
ولي تو رفتي و اونو تنها کردي با فراقت
خورشيدم بي نور چشمات ديگه سرد و بي فروغه
نگو که شعر تو و اين عشق رؤياييت دروغه
بعد تو تو باغ هستي چشمايي فريبا ديدم
ولي به خدا که ديگه چشمي آشنا نديدم
چشماي تو با دل من شده مثل يک گل ناز
که بجز روي درختش کجا غنچه مي کنه باز ؟
چشماي تو پر رازه ، رازي که به من نگفته
مثل دريا که تو عمقش چند تايي صدف نهفته
منو راه بده تو باغ اون چشاي ناب زيبا
چون پرنده ي اسيرت مي ميره بي باغ رؤيا
« يلدا »
اي ستاره چرا نمي خوابي ؟
منتظر براي چه مي ماني ؟
رفته اي در اوج و باز امشب
دل من با نگاه مي کاوي
مگر از راز دل خبر داري ؟
مگر اين حديث مي داني ؟
که در آسمان تو هم هر شب
با من از سپيده مي خواني ؟
در عجب مانده ام از اين دنيا
که تو در اوج آسمان ديدي
گريه هاي شبانه ام را با
درد دلهاي سينه بشنيدي
ليک اين يار نازنين نشنيد
ناله هاي دلِ جگر سوزم
در تمام عمر خود حتي
نشنود شعر ناب امروزم
شايد اينها فقط خيال من است
کاو يکي آدمي به مثل ماست
شايد او ستاره اي باشد
مثل تو در اوج اين شبهاست
نه ، اگر ستاره هم مي بود
مي شنيد نواي غمناکم
مثل تو که مي پرسي
حال چشم نمناکم
او بسي ز من دور است
دورتر ز تو ستاره ي من
عشق او وليک اينجاست
در درون دل شکسته ي من
گريه نکن ستاره ، بس است
تو در اين آسمان مينايي
مذهب عاشقان همين باشد
سوختن در اوج تنهايي
« يلدا »
در نيمه شبي که خيالت خواب را از چشمانم ربوده
و عشقت سرودي را بر لبهايم جاري ساخته
تمام حرفهاي دلم را براي تو مي نويسم
با چشماني اشکبار
و دلي دلتنگ
و لبي پر دعا
کاش بودي و ميديدي که دوري از تو اکنون دردناکترين غمي است که دلم را فرا گرفته
و دعا براي سلامتيت تنها لالايي اي که در شبهايم طنين انداز است
براي تو مي نويسم
اي تنها اميد گشودن چشمانم بر آفتاب
براي تو مي نويسم
براي تويي که آمدي و دستهايت گرمابخش وجودم
و شانه هايت تکيه گاه خستگيم شدند
براي تويي که آمدي و با دم مسيحايي ات دل بشکسته از ناپاکي عشق را مرهم شدي
براي تويي که قلبت سرشار از عشق و وجودت سرشار از پاکي است
براي تويي که آمدي و به وجود عاشقم ارزش دادي
براي تويي که سنگ صبور حرفهاي دل شدي
و با گرماي آغوش مهربانت احساس آشفته ام را آرامش بخشيدي
براي تو مي نويسم
زيرا آموخته ام تنها براي تو نوشتن را
و به خاطر اين يگانگي بر خود مي بالم
زيرا تنها براي تو نوشتن است که خدا را بر صفحات دفترم و آرامش را بر سينه ام نقش مي بندد
تنها براي تو مي نويسم
تا بداني قلب من تنها به عشق پاک تو مي تپد
و تنها براي توست که زنده است
براي تو مي نويسم
تا از درون اين دست نوشته ها فرياد عاشقانه ي قلبم را بشنوي
که پيوسته نام تو را زمزمه ميکند
و تمام وسعتش را به نام مقدس تو زينت بخشيده است
براي تو مي نويسم
تمام نامه هايم را
شايد روزي به دستت برسد
و آن روز بداني که چقدر دوستت داشته ام
ولي هيچ گاه قدرت و اجازه ي ابراز آن را نداشتم
براي تو مي نويسم
تا وقتي آمدي بداني که هميشه حرفهايي بود که ياراي گفتنش نبود
آه چه زيباست آن لحظه اي که بيايي و
تمام دست نوشته هايم مجال ابراز بيابند
تا بداني که هميشه حرفهايم زنداني بوده اند
و هميشه حصاري از دنيا و محدوديت هاي زمانه آنها را احاطه ميکرد
و چه سخت است نهفتن درد بزرگي چون عشق
براي تو مي نويسم
تا بتوانم در اينجا آزادانه فرياد بزنم و بگويم : دوستت دارم
و به تو افتخار ميکنم
به درکت ، به پاکيت ، به مهربانيت ، به تواضعت ، به گذشتت ، به رفاقتت ، به مردانگيت ، به معرفتت ، به بزرگواريت ، به استحکامت و به عشقت
براي تو مي نويسم
اما اي کاش مي توانستم هميشه و همه چيز را براي تو بنويسم
« يلدا »